Ali Hamedani

پدیده ای به نام علی واکسی

در سال 1386 در تهران یک نام زبانزد خاص و عام، مطبوعات داخلی و خارجی شد: علی واکسی.
مرد جوان بیکاری که از فرط بیکاری، دوچرخه اش را تبدیل به یک "واکسی" سیار کرد. سفارش تلفنی و حتی ایمیلی قبول می کرد، برای مشتری هایش هر کجا که بودند آهنگ می گذاشت و کفششان را واکس می زد. او را در میدان ونک تهران پیدا کردم
علی واکسی، بعدا با خلاقیت خودش، دوچرخه ای به شکل کفش ساخت و نام "علی واکسیما" را برای خودش انتخاب کرد

گفتگو با گروه کیوسک، آلبوم نتیجه مذاکرات

این گفتگو پیش از شب یلدا 1390 با آرش سبحانی در لندن انجام شده. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

شب یلدای 1390 در گفتگو با سیمین بهبهانی و شعری از او

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

بستنی اکبر مشدی، سوغات دروازه آب منگل تهران

ایرانی ها، از قدیم الایام، شیره انگور را یخ می زدند و به فصل گرما، مصرف می کردند.
بستنی، به شکل امروزی، سوغات شاهان قاجار است و اروپایی. گرچه وقتی آوازه بستنی به ایران رسید، چاشنی و فرهنگ ایران، از آن خوراکی خوشمزه ای درآورد باب میل ایرانی‌ها.
دوره گردها، اولین تولیدکنندگان و فروشندگان بستنی بودند.
اما نام یک نفر در تاریخ بستنی ایرانی برای همیشه ماندنی است: مشهدی اکبر ملایری یا آنطور که نام خود و محصولش را گذاشت "اکبر مشدی"، نخستین مغازه بستنی فروشی را راه انداخت در "آب منگل" تهران.
بستنی های اولیه اکبر مشدی، پر خامه بودند اما بی زعفران، سفید بودند و کش می آمدند تا اینکه زعفران هم به آن اضافه شد و چنین شد که امروز است.
"اکبر مشدی" که سالها است زنده نیست اما تنها وارث او، سالها است که دکان کوچکی را در شمال تهران دارد که میراث دار "شوهر عمه" خود شده: بستنی "اکبر مشدی".

قمر الملوک وزیری و صداهای شنیده نشده از آرشیو رادیو

اولین خواننده زن معاصر که در حضور مردان روی صحنه رفت و آواز خواند... اولین خواننده زنی که صدایش ضبط شد و به جای جای ایران و جهان رفت تا "نغمه آزادی نوع بشر" را از مرغ سحری بشنوند که از حنجره قمرالملوک وزیری بیرون می آید. حالا پنجاه و پنج سال شده که دیگر قمر نمی خواند. زنی که به "نوع دوستی" همانقدری مشهور شد که در "آواز".
آواز را از مادربزرگش آموخت که روضه خوان حرم‌سراهای قجر بود و آنقدر خوب با او همخوانی می کرد که دستش را در دستان مرتضی خان نی‌داوود گذاشت تا آواز اصولی را به او بیاموزد.
قمر زیاد عمر نکرد و به گفته اطرافیانش آنقدر در "نوع دوستی" و "بخشش" افراط کرد که خود در واپسین روزهای عمر در تنگدستی بود تا سرانجام در مرداد ۱۳۳۸ بر اثر عوارض ناشی از سکته مغزی درگذشت.
علی همدانی، در گزارشی که می شنوید و از کلیک چشم انداز بامدادی رادیوی بی‌بی‌سی پخش شده، با استفاده از آرشیو کمتر شنیده شده رادیو ایران، از روزهایی می گوید که صدای قمر ستایش همگان را برانگیخت. در این گزارش علاوه بر کلام و موسیقی قمرالملوک وزیری، از حسین‌علی ملاح، ترانه سرای معاصر، تقی روحانی گوینده رادیو، و الهه خواننده مشهور ایرانی هم صداهایی می شنوید

از 'مرگ بر آمریکا' تا ترانه‌های حمیرا: گفتگو با 'بسیجی مشهور'

خودش می گوید از روزی که توانسته، در همه تظاهرات های دولتی در ایران شرکت کرده تا "ولایتمداری" اش را ثابت کند.
بسیجی است، با این تفاوت که آنقدر از او عکس و فیلم در رسانه ها منتشر شده است که خود را "معروف ترین" بسیجی این روزها می داند.
وقتی جستجو می کنی، می‌بینی که حق دارد... در عکس های مربوط به تظاهرات و تجمع های گوناگون، از ۲۲ بهمن گرفته تا تظاهرات مقابل سفارت خانه های غربی، چهره او بیشتر از همه به چشم می خورد.
آخرین نمونه اش شاید تصاویری باشد که در جریان حمله سال گذشته به سفارت بریتانیا در تهران از او منتشر شد. در آن عکس، او سوار بر اسب سر در سفارت بریتانیا، به خاطر عقایدش بر آن تیشه می زد.
سوژه شبکه های اجتماعی هم شده، با القاب مختلف که خودش می گوید آنها را شنیده است.
دست به دست شدن تصاویرش در شبکه های اجتماعی کم بود، خودش هم خوراک تازه ای فراهم کرده: او اخیرا عقاید خود را در قالب تصاویر ویدیویی در شبکه یوتیوب منتشر می کند.
می گوید سالهاست که دانشجو است، برای اینکه می خواهد " فعال دانشجویی" تلقی شود و نه " یک بسیجی طرفدار حکومت".
خود را حمیدرضا احمدآبادی معرفی می کند، کارمند شهرداری؛ گرچه می گوید بیش از یک شناسنامه دارد تا اگر لازم شد بتواند"دو تنه" به جنگ دشمنان نظام و "ولایت" برود.
علی همدانی، آقای احمدآبادی را پیدا کرده و در برنامه کلیک چشم انداز بامدادی رادیو بی بی سی با او این گفتگو را انجام داده است. گفتگویی هم در باب تفکرات او و هم درباره زندگی شخصی اش.
لینک در بی بی سی
http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2013/01/130105_basiji_interview_hamedani.shtml
تاریخ:16 دی 1391

پناهجویی در استرالیا، قصه مسافران ایرانی 'کشتی های قاچاق'

این روزها، یکی پس از دیگری خبر می‌رسد که استرالیا دیگر پناهجوی قایق سوار نمی‌خواهد؛ آن دسته را که سوار بر قایق از کشورهای همسایه، از جمله اندونزی، خودشان را به نزدیک‌ترین خشکی در مرزهای استرالیا می‌رسانند تا درخواست پناهندگی کنند.
سالهاست که قصه این پناهجویان نقل هر کوی و برزن است. گاه و بیگاه خبر هم می‌رسد که کشتی‌شان غرق شده و تعدادی از آنها جان باختند. در طول سال‌های اخیر، اکثر مسافران این کشتی‌های عازم استرالیا را ایرانی‌ها و افغان‌ها تشکیل می‌دهند.
اما رنگ و بوی این سفر چیست؟ چند روز سوار بر قایقی که اخر و عاقبتش معلوم نیست چگونه است؟ روند پناهجویی در آن "اولین خشکی" چطور؟ و دست آخر شرایط تازه یعنی نگهداری پناهجوها در"جزایر نزدیک استرالیا" چه حال و هوایی دارد؟
لینک در بی بی سی :
http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2013/07/130721_fb_ir_australia_immigration_radio.shtml
تاریخ: 30 تیر 1392

گفتگو با مرجان فرساد و "پرتقالی" که او را خواننده کرد

پرتقال من ترانه ای بود که شبکه های اجتماعی را، اخیرا در نوردید. ترانه ای از خواننده ای که حالا دیگر ناشناس نیست.
سال ۱۳۸۸ بعد از انتخابات ایران را ترک کرده و ساکن مونترال شده، کارش موسیقی نبوده و خود می گوید این یک "اتفاق" بود که ترانه هایش گل کرده است.
مرجان فرساد، انیماتوری است که موسیقی "حاشیه امن" زندگیش بوده است.
قرار بود "نوای دلتنگی ها" و " محرم اسرار" بماند اما نشد و صدای خاص مرجان چنان به دل ها نشست که از "لالایی" ها تا "دلتنگی" های دور از خانه ماندنش حالا زبانزد خاص و عام شده است.
می گوید احساسات و زندگیش را شعر می کند، بر آن موسیقی می گذارد و برایش به جای موزیک ویدیو، انیمیشن می سازد.
می گوید آنچه که می بینیم و می شنویم محصولی است "یک نفره".
لینک در بی بی سی
http://www.bbc.co.uk/persian/tvandradio/2014/08/140809_marjan_farsad_ali_hamedani.shtml
تاریخ: مرداد 1393

گفتگو با پدر داستان نویسی معاصر ایران، محمدعلی جمالزاده

داستان هایش طنز دارد، افسانه نیست و در فضایی آشنا اتفاق می افتد. کمتر کسی است که با همین سه ویژگی به محمدعلی جمالزاده نرسد. نویسنده ای که به جز کودکی، همه ی عمر را در خارج از ایران زندگی کرد اما پدر داستان نویسی فارسی نام گرفت.جمال زاده، نقاط تاریک فرهنگی، زبان روز فارسی و تکنیک داستان نویسی غربی را در هم تنید و رختی نو بر ادبیات فارسی بافت. او سالها پیش با رادیوی فارسی بی بی سی گفتگویی کرد

عطاءالله خرم؛ از "بارون بارونه" ویگن تا سکوت در غربت

عطالله خرم، متولد ۱۳۰۵ در تبریز بود. او که پس از انقلاب اسلامی در ایران، بار هجرت بست و به آمریکا رفت، خالق آثار جاودانه‌ای برای بسیاری از خوانندگان ایرانی است.
بسیاری از اهالی موسیقی پاپ او را پر کارترین آهنگساز این حوزه می‌دانند. بسیاری دیگر معتقدند خوانندگان صاحب سبک و نامی مانند ویگن و منوچهر سخایی، در واقع با ملودی‌های عطالله خرم بود که پله‌های شهرت را طی کردند و به دل میلیون‌ها نفر نشستند.
علی همدانی، مجری کلیک چشم‌انداز بامدادی رادیو بی‌بی‌سی، در گفتگو با محمود خوشنام، پژوهشگر موسیقی به بررسی بیش از شش دهه فعالیت هنری عطالله خرم پرداخت.
در ادامه، بخشی از یک گفتگوی شنیدنی را از عطالله خرم را هم می‌شنویم که در آن قصه ترانه‌ای را می‌گوید که هنوز بسیاری آن را زمزمه می کنند: "بارون، بارونه" که خرم ساخت که ویگن بخواند.
لینک در بی بی سی http://www.bbc.co.uk/persian/arts/2014/05/140504_fb_khoram_radio.shtml